وَالْفَجْرِ
( 1 )به سپیده دم سوگند،
وَلَيَالٍ عَشْرٍ
( 2 )و به شبهای دهگانه،
وَالشَّفْعِ وَالْوَتْرِ
( 3 )و به زوج و فرد،
وَاللَّيْلِ إِذَا يَسْرِ
( 4 )و به شب، هنگامی که (به سوی روشنایی روز) حرکت می‌کند سوگند (که پروردگارت در کمین ظالمان است)!
هَلْ فِي ذَٰلِكَ قَسَمٌ لِّذِي حِجْرٍ
( 5 )آیا در آنچه گفته شد، سوگند مهمّی برای صاحبان خرد نیست؟!
أَلَمْ تَرَ كَيْفَ فَعَلَ رَبُّكَ بِعَادٍ
( 6 )آیا ندیدی پروردگارت با قوم «عاد» چه کرد؟!
إِرَمَ ذَاتِ الْعِمَادِ
( 7 )و با آن شهر «اِرَم» باعظمت،
الَّتِي لَمْ يُخْلَقْ مِثْلُهَا فِي الْبِلَادِ
( 8 )همان شهری که مانندش در شهرها آفریده نشده بود!
وَثَمُودَ الَّذِينَ جَابُوا الصَّخْرَ بِالْوَادِ
( 9 )و قوم «ثمود» که صخره‌های عظیم را از (کنار) درّه می‌بریدند (و از آن خانه و کاخ می‌ساختند)!
وَفِرْعَوْنَ ذِي الْأَوْتَادِ
( 10 )و فرعونی که قدرتمند و شکنجه‌گر بود،
الَّذِينَ طَغَوْا فِي الْبِلَادِ
( 11 )همان اقوامی که در شهرها طغیان کردند،
فَأَكْثَرُوا فِيهَا الْفَسَادَ
( 12 )و فساد فراوان در آنها به بار آوردند؛
فَصَبَّ عَلَيْهِمْ رَبُّكَ سَوْطَ عَذَابٍ
( 13 )به همین سبب خداوند تازیانه عذاب را بر آنان فرو ریخت!
إِنَّ رَبَّكَ لَبِالْمِرْصَادِ
( 14 )به یقین پروردگار تو در کمینگاه (ستمگران) است!
فَأَمَّا الْإِنسَانُ إِذَا مَا ابْتَلَاهُ رَبُّهُ فَأَكْرَمَهُ وَنَعَّمَهُ فَيَقُولُ رَبِّي أَكْرَمَنِ
( 15 )امّا انسان هنگامی که پروردگارش او را برای آزمایش، اکرام می‌کند و نعمت می‌بخشد (مغرور می‌شود و) می‌گوید: «پروردگارم مرا گرامی داشته است!»
وَأَمَّا إِذَا مَا ابْتَلَاهُ فَقَدَرَ عَلَيْهِ رِزْقَهُ فَيَقُولُ رَبِّي أَهَانَنِ
( 16 )و امّا هنگامی که برای امتحان، روزیش را بر او تنگ می‌گیرد (مأیوس می‌شود و) می‌گوید: «پروردگارم مرا خوار کرده است!»
كَلَّا ۖ بَل لَّا تُكْرِمُونَ الْيَتِيمَ
( 17 )چنان نیست که شما می‌پندارید؛ شما یتیمان را گرامی نمی‌دارید،
وَلَا تَحَاضُّونَ عَلَىٰ طَعَامِ الْمِسْكِينِ
( 18 )و یکدیگر را بر اطعام مستمندان تشویق نمی‌کنید،
وَتَأْكُلُونَ التُّرَاثَ أَكْلًا لَّمًّا
( 19 )و میراث را (از راه مشروع و نامشروع) جمع کرده می‌خورید،
وَتُحِبُّونَ الْمَالَ حُبًّا جَمًّا
( 20 )و مال و ثروت را بسیار دوست دارید (و بخاطر آن گناهان زیادی مرتکب می‌شوید)!
كَلَّا إِذَا دُكَّتِ الْأَرْضُ دَكًّا دَكًّا
( 21 )چنان نیست که آنها می‌پندارند! در آن هنگام که زمین سخت در هم کوبیده شود،
وَجَاءَ رَبُّكَ وَالْمَلَكُ صَفًّا صَفًّا
( 22 )و فرمان پروردگارت فرا رسد و فرشتگان صف در صف حاضر شوند،
وَجِيءَ يَوْمَئِذٍ بِجَهَنَّمَ ۚ يَوْمَئِذٍ يَتَذَكَّرُ الْإِنسَانُ وَأَنَّىٰ لَهُ الذِّكْرَىٰ
( 23 )و در آن روز جهنم را حاضر می‌کنند؛ (آری) در آن روز انسان متذکّر می‌شود؛ امّا این تذکّر چه سودی برای او دارد؟!
يَقُولُ يَا لَيْتَنِي قَدَّمْتُ لِحَيَاتِي
( 24 )می‌گوید: «ای کاش برای (این) زندگیم چیزی از پیش فرستاده بودم!»
فَيَوْمَئِذٍ لَّا يُعَذِّبُ عَذَابَهُ أَحَدٌ
( 25 )در آن روز هیچ کس همانند او [= خدا] عذاب نمی‌کند،
وَلَا يُوثِقُ وَثَاقَهُ أَحَدٌ
( 26 )و هیچ کس همچون او کسی را به بند نمی‌کشد!
يَا أَيَّتُهَا النَّفْسُ الْمُطْمَئِنَّةُ
( 27 )تو ای روح آرام‌یافته!
ارْجِعِي إِلَىٰ رَبِّكِ رَاضِيَةً مَّرْضِيَّةً
( 28 )به سوی پروردگارت بازگرد در حالی که هم تو از او خشنودی و هم او از تو خشنود است،
فَادْخُلِي فِي عِبَادِي
( 29 )پس در سلک بندگانم درآی،
وَادْخُلِي جَنَّتِي
( 30 )و در بهشتم وارد شو!